Son prenatal kontrolümde, beklenen bir heyecan yerine garip bir endişe havada asılıydı. Doktorun yüzü aniden soldu ve gözleri, ekranın içine saplanmış gibi dakikalarca kalakaldı. Ne olduğunu anlamak için kendimi zorlayarak, sessizliğin ağır yükünü hissettim. Ultrasonun yeşil ışıkları, bebeğimin geleceğini değil, bir tür karanlık sırları açığa çıkarıyordu. O an, doktorun sesi titrek bir yankı gibi kulaklarımda çınlarken, 'Bu evden çıkmalısınız. Kocanıza geri dönmeyin.' demesiyle içimde bir şey parçalandı. Hayatımda bir dönüm noktası olduğunun farkındaydım ve kalbim, bilinmezliğin derin sularında kaybolmak üzereydi. Bu korkutucu uyarının ardından, ne yapacağımı bilemez bir halde, hayatımda hiç beklemediğim bir yolculuğun başlayacağını hissediyordum. .D'evamı diğer s'ayfadadır.